9793 نمایش

Nambu تایپ 90؛ منور اندازی با اصالت ژاپنی!

مجله تصویری سلاح- Nambu تایپ 90 نوعی منور انداز (تپانچه ای که از آن برای پرتاب منور چتری استفاده می شود و معمولا کاربرد علامت دهی در وضعیت های اضطراری دارد) با منشا ژاپنی بود که توسط Kijirō Nambu، یکی از افسران نیروی زمینی امپراتوری ژاپن و بنیان گذار کمچانی تسلیحات Nambu تولید شد. اپراتور اصلی این سلاح که در دو نوع دو لول و سه لول طراحی شده بود، نیروی دریایی امپراتوری ژاپن محسوب می شد. عبارت تایپ 90 که در نام این منور انداز به چشم می خورد، مربوط به دو رقم آخر زمان آغاز به کار آن در سال امپراتوری ژاپنی 2590 (یا 1930 پس از میلاد) است. سال امپراتوری ژاپنی یک سیستم تقویم منحصر به فرد در ژاپن به شمار می رود که بر اساس افسانه تاسیس این کشور به دست امپراتور جینمو ایجاد شده است.

طراحی و توسعه

در ابتدا Nambu تایپ 90 به صورت سه لول و در تعداد محدود کمتر از 6000 قبضه وارد خط تولید خود شد. اولین مدل در اوایل دهه 1930 ساخته شد و از کیفیت قابل توجهی به خصوص در جنس فریم و مواد به کار رفته برخوردار بود. این در حالی است که مدل دوم (مربوط به اواسط دهه 1930 تا اواسط دهه 1940 در دوران جنگ) به منظور افزایش سرعت تولید، به میزان کمتری پرداخت شده بود. مدل سوم نیز در اواخر جنگ جهانی دوم و با هدف ساده سازی روند تولید، با پیکربندی دو لول تولید شد.

لوله ها از فولاد مخلوط ساخته شدند و بدنه سلاح هم به رنگ لاکی مشکی مزین بود. اهرم ایمنی دو حالته درست کمی بالاتر از ضامن در سمت چپ اسلحه قرار داشت: بالا در وضعیت آتش و پایین در وضعیت ایمن. انتخاب میان لوله ها نیز توسط اهرمی دیگر صورت می گرفت: چپ برای لوله چپ، راست برای لوله راست و مرکز برای لوله مرکزی. در تایپ 90 هایی که دو لول بودند، موقعیت مرکزی به عنوان اهرم ایمنی دوم عمل می کرد. لوله ها همچنین مجهز به یک سری عکس برگردان های مستطیلی بودند که منور استاندارد استفاده شده را نشان می دادند. برای مثال انواع Nambu تایپ 90 های سه لول، سه نشانگر رنگی داشتند: یک عکس برگردان سبز روی لوله دست راست، یک سفید روی لوله بالایی و یک قرمز با نوار مرکزی زرد روی لوله دست چپ. کاربرد منورها نیز بدین ترتیب بود: منورهای سفید مخصوص ایجاد روشنایی هنگام شب و یا گرگ و میش و منورهای رنگی برای علامت دهی. مدل سه لول از جمله اولین نمونه های تولیدی از منور انداز تایپ 90 به شمار می رفت. این مدل مجهز به سه لوله فلزی به رنگ سیاه و تنها نسخه ای بود که دسته چوبی داشت. از نظر مهمات نیز با استفاده از منورهایی با کالیبر 28 میلی متر کار می کرد.

تایپ 90 نیروی دریایی امپراتوری ژاپن به دلایل متعددی در مقایسه با تایپ 10 ارتش امپراتوری، نمونه ای نادر به شمار می رفت. اول از همه آن که منور اندازهای تایپ 90 تولید محدودتری را نسبت به مدل متعلق به ارتش تجربه کردند. دوم آن که Nambu معمولا توسط کشتی ها و هواپیماهای نیروی دریایی استفاده می شد و بدین ترتیب در زمان نابودی و یا غرق شدن آنها، این سلاح نیز از بین می رفت. علاوه بر این، سربازان و تفنگداران دریایی که سلاح های منور انداز را در میدان نبرد می یافتند، اغلب آنها را دور می انداختند. زیرا مانند یک تپانچه، چاقو و یا تفنگ با ارزش تشکیل کلکسیون، به این ابزارهای نظامی نگاه نمی شد.

اپراتورها

از جمله اصلی ترین اپراتورهای منور انداز تایپ 90 به جز نیروی دریایی امپراتوری ژاپن، می توان به جمهوری خلق چین و ویتنام اشاره کرد. دولت کمونیست چین از سال 1949 الی 1957، اقدام به تولید یک کپی دو لول از تایپ 90 کرد. ویتنام نیز از هر دو نسخه اصل ژاپنی و کپی های چینی استفاده می کرد. اما آنها در نهایت با مدل های جدیدتر تولید شوروی در اواسط دهه 1960 جایگزین شدند. در مجموع از سلاح های منور انداز طی جنگ جهانی دوم استفاده زیادی شد. آنها به خصوص برای ارسال سیگنال و مشخص شدن موقعیت مکانی نیروی نظامی در شرایط اضطرار و نیاز آنی به کمک طراحی شده بودند. در واقع می توان گفت که تنها در وضعیت بسیار خاص، این محصولات به عنوان یک سلاح کاربرد داشتند.